بررسی اپیدمیولوژیک حوادث حین کار در شهرستان سمنان (سال 85-81)

سابقه و هدف: آسیب ناشی از کار یکی از مشکلات مهم کشورهای در حال توسعه است. اولین قدم در زمینه حل این مشکل ، بررسی وضعیت آسیب های ایجاد شده ناشی از کار و مشخصات آن است. از این رو، هدف این تحقیق بررسی وضعیت آسیب های ناشی از کار در سمنان ( به عنوان یک شهر مهم صنعتی ایران) بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که بر اساس اطلاعات مربوط به علل و عوامل حوادث حین کار در سطح شهر سمنان در سال‌های 1385-1381 انجام شده است. محل جمع‌آوری داده‌ها، بررسی پرونده‌های بیماران منتقل شده به بیمارستان تروما شهر سمنان بود. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم افزار spss11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: تجزیه تحلیل داده‌های به‌دست آمده نشان می‌دهد که میزان بروز حوادث حین کار در سال‌های 85-81 برابر 8/3 در هزار بوده است. حوادث حین کار بیش‌تر در کارگران جوان (24-20 سال)، مرد و متاهل روی داده است. بیش‌ترین حوادث در ساعات 10-7 صبح رخ داده‌اند و بالاخره بیش‌ترین عامل بروز حوادث، عوامل فردی (خستگی، چند شغله بودن، مشکلات خانوادگی، استفاده از دارو و ...) بودند، که 6/53 درصد حوادث را به خود اختصاص می‌دادند. نتیجه‌گیری: انجام برنامه های آموزشی عمومی و تخصصی مدواوم برای حفاظت از کارگران در مقابل حوادث حین کار ضروری است. همچنین، راهبردها و دستورالعمل های مرتبط باید در سطح ملی تعیین و ارایه گردد. در این دستورالعمل ها باید عوامل فردی دخیل در وقوع حوادث توجه جدی شود